در یک بازه زمانی مناسب از نظر آب و هوا ، بین 11 آگست تا 14 آگست 2009 ، سوپر استارهای آلمانی شناخته شده یعنی الکساندر و توماس هوبر موفق به تکمیل اولین صعود ردپوینت مسیر شعله جاویدان روی برج بی نام ترانگو (برج ترانگو) در قراقروم شدند .

شعله جاویدان یکی از مشهورترین مسیرهای کلاسیک در دنیای سنگ نوردی است که اولین بار در سال 1989 توسط تیم افسانه ای ولفگانگ گولیچ و کورت آلبرت صعود شد ، و بعد از آن نیز صعودهای زیادی توسط افرادی که به صعود آزاد چنین مسیرهای دشوار از این دست عشق داشتند ، روی این مسیر انجام شد . در حقیقت این مسیر جایگاهی مثل تیک نهایی در کارنامه دیواره نوردان برتر دنیا را پیدا کرد . طی صعود اولیه مسیر بیشتر قطعات آزاد صعود شد و این حکایت از قدرت بالای کورت آلبرت و استواری ولفگانگ گولیچ بعد از یک آسیب تا تکمیل مسیر داشت .

راست کورت آلبرت ، چپ ولفگانگ گولیچ منبع عکس Mutante

آلبرت مجبور به صعودسرطناب تمام طولهای ارتفاع بالا بود و در آخرین طول سنگین مسیر ، بعد از 6 روز صعود مداوم و دشوار( 5.11a تا 5.12) در ارتفاع بالا دچارزیپ و سقوطی جدی شد . خوشبختانه علیرغم کلیه جراحات و درد انگشتانی که پوستشان بلند شده بود ، او مسیر را کامل کرد ، مسیری که به عنوان یکی از نهایت های دیواره نوردی جهان شناخته می شود .

کورت آلبرت

اولین صعود مسیر شعله جاویدان در یک ابر کتاب با عنوان Himalaya Alpine Style به قلم Venables and Andy Fanshawe به رشته تحریر در آمد . آقای رامین شجاعی نیز ترجمه خوبی به پارسی از آن نموده اند .

آلبرت و گولیچ از پس صعود آزاد بیشتر مسیر برآمدند ، اما به هر حال بعضی از قسمتها مصنوعی صعود شد . تیم های مختلفی برای صعود آزاد کل مسیر تلاش کردند و در نهایت تنها ، یک قطعه 15 متری مسیر مصنوعی صعود شد (به صورت آزاد صعود نشد ) . تلاش های ارزنده زیادی برای حذف صعود مصنوعی روی مسیر انجام شد از جمله تلاش دنیس باردت و تیمش . آنها سال 2003 به منطقه برگشتند و طول 10 را خیلی خوب رول کوبی کردند .

 ولفگانگ گولیچ واکشن دایرت

 

گولیچ در حال صعود سولو سپریت ریالیتی

برادران قدرتمند اسپانیایی" پو" در برنامه 7 دیواره 7 قاره خودشون در سال 2005 روی این مسیر رفتند و یک مسیر جایگزین برای 15متر خالی طول 10 پیدا کردند . هرچند آنها نتونستند خوب از پس این قطعه مسیر بر بیان ( چون کاملا خیس بود ) اما مسیر را به صورت قرقره صعود کردند و درجه 5.13b به این قطعه دادند .

“ما این مسیر جایگزین را در طول 10 صعود کردیم . کاملا به صورت آزاد اما نه به صورت یک تکه . البته علت اصلی هم ریزش آب از شکافها و خیس بودن مسیر است . این طول 50 متر است ، و سختی در حدود 5.13b دارد . ما اسم این طول را گذاشتیم :  میانبر برادران پو . ما فکر میکنیم این میانبر قدم بزرگی در صعود آزاد کل مسیر بود ."

در ادامه به داستان صعود برادران هوبر و تعدادی عکس از مسیر و صعودکنندگان میپردازیم .

 

پی نوشت :

برا ته کار پی نویسی میکنم ، فقط اینو میگم که با کلیک رو عکسها عکس رو در اندازه اصلی ببینید . عکسها ار  UKC و ویکیپدیا .