دیواره بلند و انگشتان سرمازده

یاد مدل کتونی های قدیمی که بچگیمون بهش آدیداس - اسپرتکس میگفتیم به خیر . دهه ۵۰ و ۶۰ بیشتر در رنگ سورمه ای با خطهای قرمز تولید میشد . دهه هفتاد رنگهای کرم و قهوه ای با اسمهای دیگه ای هم به بازار اومد . درسته این کفش ها برای سنگ نوردی تولید نمی شدند ، اما سالها دیواره نوردان ایرانی مخصوصا روی گرانیت متخلخل دیواره علم کوه ، خوب از اونها استفاده کردند و خداییش بد هم نبودند .

اما کم کم که دیواره نوردی در ایران به سمت صعودهای آزاد رفت دیگه اسپرتکس ارزون قیمت کارآمد نبود . از طرفی کفشهای سنگ نوردی اسپرت هم تو دیواره اذیت میکرد : محور های کج برای لبه گیری ، کف نرم برای اصطکاک بهتر و ... عواملی بودند که نمی شد در دیواره و در یک صعود کلاسیک از کتونی سنگ استفاده کرد . نمی دونم چرا وارد کنندگان و تولیدکنندگان داخلی نسبت به دیواره نوردی بی توجه هستند و رغبتی به سرمایه گذاری روی تولید و یا واردات این نوع کفش ها ندارند . فقط تو سالهای دهه ۷۰ یک مدل کفش دیواره نوردی بوریل مدل " بالت " ( رنگ آبی و کله بز ، مارک قدیمی بوریل به رنگ قرمز رو پاشنه ) به بازار ایران اومد که هنوز هم پای بعضی قدیمی کار ها هست و اگر تو عکسها دقت کنید پاش به برج ترانگو هم رسید . تو اواخر دهه ۷۰ همون اوائل رو آوردن به دیواره نوردی منم یکیشو تهیه کردم و با همین کفش ۴۸ لهستان رو صعود کردم . با اینکه برام گشاد بود (نمی دونم چرا فقط سایزهای ۴۱ تا ۴۲ اومده بود ایران ) ، فوق العاده بود هم میشد باهاش رکاب زد هم میشد طبیعی گیره گرفت .

کفش دیواره کفشیه که دارای خواص زیر هست :

۱- خواص عمومی کفش سنگ نوردی مثل اصطکاک ، لبه گیری و ... رو داراست .

۲- محور های تقریبا صاف داره ( محور کج به مدت طولانی پا رو خسته و دردناک می کنه ) .

۳- کف سفت (تو بعضی مدلها در کف قالب کفش یک لایه نمد استفاده میشه ) برای راه رفتن در رمپ ها و صعود مصنوعی .

۴- ساق داره حداقل به صورت نیم ساق .

۵- بندی هستش  . کفش بندی بهتر در هنگام تورم پا و یا پوشیدن جوراب قابل رگلاژ است .

۶- بتونه تا یه حدی طی دیواره نوردی در ارتفاع بالا و ... از پا درمقابل سرما محافظت کنه .

من چند مدل کفش دیواره نوردی رو در زیر معرفی کردم . شاید تلنگری باشه به تولید کنندگان و واردکنندگان کفش سنگ نوردی .

بوریل مدل "بالت گلد"

این مدل ، در حقیقت ادامه تولید بوریل بالت است که در موردش صحبت کردم . کفش خوبی برای مسیرهای کلاسیک در فصل گرم به شمار میره .

کفش دیواره نوردی فایو تن مدل "گلدستون"

این کفش هم یک کفش بسیار خوب برای دیواره نوردی جدی هست . در طراز کفش بوریل بالت گلد . نمیدونم چرا همه مدل از فایوتن به ایران اومد جز این مدل . ساق نسبتا بلندی داره که اون رو در صعودهای مصنوعی هم دارای اولویت می کنه .

بوریل مدل "فایر اینتروال"

یک کفش مناسب برای سنگ نوردی در سرما . نسبتا سبک دارای لایه عایق حرارتی در قالب کفش .

بوریل مدل "بیگ وال "

این کفش بسیار راحت به صورت تخصصی برای دیواره نوردی مخصوصا صعودهای مصنوعی طراحی شده . شکل کف اون رو مناسب مسیرهایی که رمپ های طولانی دارند مثل مسیرهای کلاسیک بیستون نموده .

بوریل مدل "نینجا اینتروال"

یک کفش استثنایی و سبک برای دیواره نوردی در ارتفاع بالا و یا زمستان . گتر اونو تبدیل به یک کفش سنگ دوپوش کرده .

بوریل مدل "فایر اینترول گتر"

ترکیب مدل فایر اینتروال و نینجا اینتروال . یک کفش ایده آل و گرم برای دیواره نوردی کلاسیک در سرما و ارتفاع بالا .

پی نوشت :

۱- هدف تبلیغ یا توصیه مدل خاصی نیست ، فقط قصد معرفی این نوع کفش هاست که تو دیواره زجر نکشیم .

۲- کامنت گذاری ناشناس کماکان وبلاگ نویسی ما رو با توهین و تخریب روبرو کرده . اما من قول دادم مودب باشم و صبور . سعی کنیم به جای تخریب و رقابت ناسالم از داشته های خودمون در توسعه ورزش مورد علاقه استفاده کنیم . عمرتون رو با دشمنی با آدم معمولی مث من هدر ندید ، آخرش چی ؟ (مراجعه کنید به کامنت های مطلب آبشار شاهاندشت ) . حتی اگر من از دنیای دیواره نوردی و وبلاگ نویسی خداحافظی بکنم هم جایی برای کسی باز نمیشه . هر کسی فقط خودشه که برای خودش فضا می سازه و بس .

۳- Five Ten و BOREAL را هم ببینید .