اگر به گذشته نگاه نکنیم ، آینده ما پر خواهد شد از تکرار اشتباه برای کسب تجربه . این ربطی به زمینه ذهنی و اعتقادی یا نوع فعالیت ندارد . ورزش هم مستثنی از سایر اعمال و افکار ما نبوده و نخواهد بود . همانطور که در سالهای دهه ۸۰ توضیحات و دلایل ضد و نقیضی درباره گشایش مسیری در علم کوه و مسیرهایی در حوالی شهرهایمان باعث گفت و شنود ها و توجیهات نه چندان شیرینی بود . یا عدم مستند سازی صعود و مشکلات و مسائل تفتیش صعود و روشنگری و آبرو ریزی های بعدی شد . در ادامه مطلبی درباره حادثه ای و صعودی میخوانیم . اتفاقات بین سالهای ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۰ رخ داده اند اما آثار بعدی آن تا پایان ۲۰۱۲ نیز افراد در گیر ماجرا را رها نکرده ( حتی پس از مرگ ) . بیشتر بخوانیم ، بیشتر به تجربه های تلخ و شیرین قبلی رجوع کنیم . این یک مساله روانی و شخصیتی است و تنها به یک نقطه زندگی مربوط نمی شود .

 سزاره مائستری

Cesare Maestri (تولد 2 اکتبر 1929) کوهنورد و نویسنده ایتالیایی

او در شهر Trento    در ایالت TRentino  ایتالیا چشم به جهان گشود . او صعود را در منطقه دولومیت ها شروع کرد و مسیر های مشهور زیادی را صعود مجدد نمود ، غالب این مسیرها به صورت طبیعی و سولو صعود شد . تعداد زیادی مسیر جدید هم از خود به جا گذاشته به همین علت اورا "عنکبوت دولومیت ها" نامیده اند . او در سال 1952 تبدیل به یک راهنمای کوهستان شد . از صعود های سولوی قابل توجه او می توان از مسیر Solleder روی Civetta  ،  مسیر  Solda- conforto روی Marmolada و یال جنوب غربی ماترهورن یاد کرد .

در سال 1959 ، او به همراه Cesarino Fava و یک راهنمای اطریشی به نام Toni Egger برای تلاش روی گرده شمال شرقی  Cerro torre که تا آن زمان صعود نشده بود به  منطقه پاتاگونیا سفر کرد . سه نفر تا کنجی زیر  گردنه پیروزی (col of conquest) (بین Cerro Torre  و Torre Egger) صعود کردند . از آنجا Fava  بر گشته ، Maestri و Egger  به سمت قله رفتند . شش روز بعد Fava  ، مائستری را خوابیده با صورت و تقریبا مدفون زیر برف پیدا می کند . آنها به کمپ اصلی بر می گردند و ادعا می کنند که Maestri  و Egger  به قله رسیده اند . اما Egger در حین فرود بر اثر بهمن جان سپرده است .

بعد ها خیلی ها به صعود سال 1959 Maestri   شک کردند ، هیچ مدرکی از آن صعود مشکل حتی با استانداردهای امروزی ارائه نشد .در زمره این افراد Carlo mauri که در سال 1958 صعود ناموفقی در آنجا داشت و Reinhold Messner  و Ermanno Salvaterra (که تا قبل از تلاسش برای صعود مسیر جزو مدافعین او بود) می توان نام برد .

 

در سال 1970 ، Maestri به Cerro Torre برگشت و مسیر جدیدی روی یال جنوب غربی کوه گشود . بیش از دو فصل Maestri با یک کمپرسور  بنزینی تقریبا 150 کیلویی و با چند صد متر ثابت گذاری سنگها را سوراخ می کرد و چیزی نزدیک به 400 رول بولت کوبید . نتیجه چیزی شد که امروزه به نام مسیر کمپرسور نامیده می شود . علت نام گذاری مسیر را تا سال گذشته می شد در فیس Cerro Torre  و تا 100 متر زیر قله دید . در این قسمت همیشه روی قله یک قارچ برفی وجود دارد و او رول کوبی را متوقف کرد .

 

مسیر کمپرسور خیلی سریع تبدیل به یک حاشیه بحث برانگیز شد . رول کوبی دستی بر روی قسمتهای کوتاهی  از مسیر ها که قابل ابزار گذاری نیستند و برای امنیت بیشتر یا تمرین چیز قابل قبولی در کوهنوردی به شمار می رود اما استفاده از کمپرسور و این تعداد رول بولت در نزدیکی شکاف های قابل ابزار گذاری و .. قابل توجیه نبود . مجله Mountain مقاله ای با عنوان "Cerro Torre  کوه بی حرمت شده " منتشر نمود  و Rinhold Messner  نیز مقاله ای با عنوان "قتل در غیر ممکن" نوشت .

 

در 16 ژانویه سال 2012 Hayden Kennedy  و Jason Kruk  اولین "صعود جوانمردانه" مسیر یال جنوب غربی این کوه را انجام دادند .  در حین فرود کندی و کراک 120 بولت مسیر کمپرسور را کندند . چند روز بعد دیوید لاما در 21 ژانویه 2012 برای نخستین بار صعود آزادکل این مسیر  را انجام داد .

 

پی نوشت :

 ۱- منبع ویکیپدیا

۲- در این ماجرا نکات ریز زیادی وجود دارد . اما بزرگترین اشتباهات آن از نظر من عدم مستند سازی صعود اول ، عکس العمل تحت فشار بیش از حد جامعه اطراف و سعی با پوشش دادن اشتباه اول با اشتباه بزرگتر و مستند بوده .

۳- صعود جوانمردانه ! = Fair Ascend جالب بود نه ؟